Naar aanleiding van de Zero Discrimination Day op 1 maart werpt Fedactio een blik op de discriminatie van hiv-positieve personen. Hoewel er enorm veel medische vooruitgang werd geboekt in het gevecht tegen hiv blijven de sociale opvattingen achter.
De Verenigde Naties pakt sinds dit jaar discriminerende wetten aan die de toegang tot essentiële diensten voor bepaalde groepen bemoeilijkt. Vorig jaar werd het voor 15-jarige adolescenten in de Filipijnen mogelijk om zonder ouderlijke toestemming getest te worden op seksueel overdraagbare ziektes. Bovendien werden wetten die het strafbaar maakten de hiv-status geheim te houden herroepen. Gelimiteerde toegang of zelfs weigering tot gezondheidszorg, discriminatie op de arbeidsmarkt, discriminatie in de huiselijke omgeving, weigering van mogelijke promoties... zijn maar enkele voorbeelden van discriminerende situaties die dagelijks door het gros van alle hiv-patiënten in ons land worden ervaren. Vespa2, een Frans onderzoek gepubliceerd in 2014 ondervroeg 3000 hiv-patiënten. Daaruit bleek dat 26% van de bevraagde hiv-patiënten al te maken kreeg met discriminatie in verschillende contexten, waaronder bij de aanwerving (24%), in de familiale omgeving (11%) en zelfs bij toegang tot gezondheidszorg (8%).
In die laatste sector werd een experiment uitgevoerd in 2015 door Aides, een associatie die vecht tegen aids. Aan de hand daarvan werd nagegaan welke houding geneeskundige professionals hebben tegenover hiv-positieve personen. Een telefoongesprek werd opgezet waarbij elke deelnemer twee keer belde; de eerste keer zonder hun aandoening te vermelden, de tweede keer wel. Uit het experiment bleek dat 1 op 3 tandartsen hiv-patiënten weigeren. Bij gynaecologen is het resultaat minder alarmerend, maar nog steeds weigerden 7 op 116 gynaecologen een afspraak. In België is de situatie gelijkaardig. 13% van de hiv-patiënten geven aan dat hun toegang tot gezondheidszorg geweigerd werd omwille van hun diagnose. 15% ondervond al moeilijkheden of werd volledig afgewezen na een aanvraag van diensten zoals een verzekering of een lening. Hierbij komen nog andere vormen van discriminatie; op basis van etnische afkomst, seksuele voorkeur, huidskleur, sociale-economische status, geslacht... Uit studies werd afgeleid dat vrouwen met hiv meer discriminatie te verduren krijgen dan mannen met het virus. Door intersectionaliteit neemt discriminatie verschillende vormen en groottes aan.
Ondanks dat de maatschappelijke perceptie van hiv maar weinig veranderde sinds de vroege jaren 80, evolueerde de ziekte en de behandeling van patiënten wél enorm. Vandaag maken hiv-remmers de virale lading van het virus zo klein dat het virus bij bloedtests ongedetecteerd blijft en de kans op besmetting zeer klein is. De medische vooruitgang dus is enorm, maar toch raakt die informatie niet bekend bij het grote publiek. Er bestaan nog steeds veel misvattingen over het virus zelfs en op de manier waarop het doorgegeven kan worden. Elise Marsicano is sociaal demografe, lid van het wetenschappelijk comité van Sidaction en auteur van de Vespa2 studie. Als postdoctoraal onderzoekster bestudeerde ze discriminatie van hiv-positieve personen. Ze zegt dat bewustmaking en educatie over het virus sleutelelementen zijn voor de maatschappelijke perceptie over mensen die met het virus leven. Zo bestaan er bijvoorbeeld nog steeds mythes rond het doorgeven van hiv (via insectenbeten, speeksel, zweet of zelf een simpele kus) die dringend de wereld uit geholpen moeten worden. Informeren is een eerste grote stap voor het beter begrijpen van het virus, en bijgevolg ook de mensen die er mee leven. Marsicano voegt toe dat een eerste vorm van discriminatie van personen met hiv eruit bestaat dat ze onzichtbaar blijven. We zouden hen zichtbaar moeten maken en hen met waardigheid behandelen.
De medische vooruitgang in verband met het hiv-virus is opmerkelijk maar nog zeer onbekend bij het publiek. Stereotypes blijven ingeworteld in onze samenleving en educatie blijft het beste wapen om elke soort van discriminatie uit te roeien. Als federatie van verenigingen zijn we er eveneens van overtuigd dat educatie hét antwoord is om dergelijke maatschappelijke tendensen te doen keren. Door dit onderwerp te belichten, hopen we bij te dragen tot de kennis over en het begrip voor personen met hiv.
Post A Comment: